اعتياد يكي از بزرگترين معضلات جامعه ی بشري است كه نه تنها موجب اختلالات رفتاري و اجتمـاعي مـي گـردد ؛بلكه با تأثير بر جنبه هاي مختلف سلامت جسمي، خسارات مالي هنگفتي را بر فرد، خانواده و جامعه وارد ميسـازد . اعتيـاد بـه دليـل ماهيـت پيشـرونده اش در همـه ی ابعـاد زندگي، سلامتي افراد را به خطر انداخته و آثـار سـوء آن بـرسـلامت روانـي، جسـماني، اجتمـاعي ، هيجـاني، معنـوي و شناختي فرد به وضوح قابل مشـاهده اسـت .از ديدگاه روانشناختي، افراد سـوء مصـرف كننـده ی مـواد ،يكويژگي شخصيتي آسيب پذير دارنـد و تحقيقـات نشـان داده است كه افراد معتاد داراي پنچ نياز هستند: نياز به عزت نفس؛ نياز به تسلط بر محيط؛ نياز به انجام اعمال ارزشـمند؛نياز به ارتباط با ديگران؛ و نياز به نداشتن درد يـا احسـاس منفي قوي. عزت نفس پايين از جملـه عوامـل مـؤثر درشروع و تداوم مصرف مواد ميباشد . جامعه و اطرافيـان نيز متقابلاً در افزايش مصرف مواد نقش دارند. در برخـي ازگروه هاي اجتماعي، مصرف مـواد ، شـرط پذیرفته شـدن ازسوي ديگران اسـت.

احسـاس تعلـق بـه يـك گـروه و پيوستن به گروههايي كه مواد مصرف ميكننـد بسـيار آسـان است و هرچه ارتباط فرد با خانواده، مدرسه و اجتماع سـالم كمتر باشد، احتمال پيوند با اين قبيل گروه ها بيشتر ميشـود . همچنــين ضــعف در عملكــرد خــانواده،مشکلات ،تعارضات و درگيري هاي خانوادگي از ساير علل گرايش بـه مواد ميباشد . كيفيت زندگي در افراد بيمار به حالتي ازخوب بودن اطلاق ميشود كه شامل دو جزء است: توانـايي انجام كار روزانه كه منعكس كننده ی وضعيت جسمي، رواني و اجتماعي فرد است؛ و رضـايت فـرد از كنتـرل بيمـاري و عوارض درمان بيماريها و اختلالات مزمن و طولاني ماننـد اعتياد، در زندگي مبتلايان بحران ايجاد ميكند و ميتواند به كـاهش كيفيـت زنـدگي آنهـا در ابعـاد مختلـف روحـي وجسماني منجر شود. لذا مبتلايان به اعتياد، نيازهاي زيسـت -شناختي، روانشناختي، اجتمـاعي و هيجـانی دارنـد كـه درمقايسه با افراد سالم متفاوت است .